14-03 Lied Wij staan hier sterk

De hele wereld weet het, de hele wereld ziet het. Het is oorlog in Oekraïne.

Op school merken we dat de oorlog leeft. Kinderen praten erover, zien beelden voorbijkomen op het (Jeugd)journaal, lezen berichten op social media etc. We proberen op school ruimte te geven om te praten over de oorlog, uiteraard passend bij de leeftijd van de groep.

In het hele land worden initiatieven genomen om Oekraïne te helpen. Ook onze kinderen willen iets doen.
Waarschijnlijk heeft u in het nieuws al vernomen dat er woensdag een landelijke actie “Wij Staan Hier Sterk” voor alle basisscholen komt. Wij vinden dit een mooi initiatief en willen hier dan ook graag aan meedoen.

Met het lied “Wij Staan Hier Sterk” (op de melodie “We Are The World” zullen de kinderen van de deelnemende basisscholen hun stem laten horen tegen deze oorlog (en alle andere oorlogen).
De komende dagen zullen wij op school heel hard gaan oefenen op dit lied en op woensdag 16 maart om 11.55 uur zullen wij, net als andere scholen in Nederland, op het plein met alle kinderen dit lied zingen.

Op de A.G. de Vrijestraat zijn ouders van harte welkom op het plein om te komen luisteren. Op de Spieringstraat is dit praktisch helaas niet mogelijk. Maar op beide locaties zal er een (anoniem gefilmd) filmpje worden gemaakt. Dit zal via de schoolapp met u worden gedeeld. Op dit filmpje zullen de benen van de kinderen te zien zijn, want wij STAAN sterk met elkaar.

Alle ouders zullen van school een tikkie ontvangen zodat u ons initiatief kunt steunen met een bijdrage. Het bedrag dat we met deze actie zullen ophalen gaat natuurlijk naar giro 555.
Want….. komen luisteren of de filmpjes bekijken, betekent natuurlijk wel DONEREN!

Tot slot nog dit. Wij kunnen ons voorstellen dat u het lastig vindt om het onderwerp “oorlog” met uw kind te bespreken. Onderstaande tekst, afkomstig van de Vreedzame School, kan hierin wellicht helpend zijn.

-----

Oorlog en kinderen

Het zijn grote thema's die ook kinderen raken.
Kinderen krijgen hoe dan ook deze heftige onderwerpen mee, omdat de tv of radio aan staat, of ze horen gesprekken aan tafel of zien video's op sociale media.

Kinderen voelen emoties
Hoe kinderen reageren op deze onderwerpen, is natuurlijk afhankelijk van hun leeftijd, maar ook van hoe de ouder, verzorger reageert op het nieuws. Jonge kinderen zijn supersensitief en voelen de sfeer haarfijn aan. Als ouders, verzorgers emotioneel, verdrietig of boos zijn, voelt een kind dat. Een kind snapt misschien niet wat er aan de hand is, maar wel dat er iets mis is. "Waar een kind behoefte aan heeft, is afhankelijk van de cognitieve en emotionele ontwikkeling", zegt ook professor Juliëtte Walma van der Molen van de Universiteit Twente. Ze heeft veel onderzoek gedaan naar kinderen en nieuws. Kinderen tot een jaar of 6, 7 zitten nog in de fantasiefase. Ze kunnen nog niet goed het onderscheid maken tussen feit en fictie.

Weghouden bij nieuws
Omdat ze nog niet zoveel van de werkelijke wereld bevatten, nemen ze veel meer dingen voor waar aan. Vandaar dat ze in Sinterklaas geloven, maar ook in heksen en draken. "Ze weten niet wat oorlog is, tenzij ze het zelf hebben meegemaakt. Maar ze voelen haarfijn aan als hun ouders ongerust zijn", vertelt Walma van der Molen. "Mijn advies is om jonge kinderen weg te houden bij het nieuws. Hun ontwikkeling is er nog niet op toegespitst." Oudere kinderen die al wat meer begrijpen en van wie de cognitie verder is ontwikkeld, hebben ook andere angsten en zorgen. "Kinderen van een jaar of 7 raken uit de fantasiefase. Hun angsten zijn meer gericht op hun eigen omgeving. Ze zijn bijvoorbeeld vaker bang voor inbrekers, ongelukken, of de heftige storm." Zij pikken dingen in het nieuws op waar ze bezorgd over zijn. Ze zijn bijvoorbeeld bang dat er hier ook oorlog kan komen. Kinderen van ongeveer 9 tot 12 krijgen echt een ruimere blik op de wereld. Ze krijgen empathie en identificeren zich met het lot van andere kinderen."

Eenvoudige uitleg
Het verschilt per kind welke vragen het heeft. Van der Gaag-Verheij hierover: "Als je kind een vraag over de oorlog stelt, probeer dan te achterhalen wat de echte vraag is achter de vraag. Als een kind zegt: ik zag een tank op tv, vraag dan: wat zag je precies? Soms antwoordt een kind iets heel anders dan de ouder denkt. Bijvoorbeeld: die tank reed door een park en nu kunnen kinderen daar niet meer spelen. Kinderen kijken soms op een manier die we als volwassenen niet verwachten." Het is belangrijk om te denken vanuit de belevingswereld van het kind: waar heeft het behoefte aan? Wil het bijvoorbeeld gerustgesteld worden? Of de situatie beter begrijpen? Ga niet zomaar een verhaal vertellen over bombardementen en tanks, maar speel in op wat het kind van je vraagt. Begin bijvoorbeeld met: er zijn twee groepen, de ene groep wil een stukje land van de andere groep. Dat vindt de andere groep niet leuk en daarom zijn ze boos op elkaar. Vertel steeds een stukje meer, afhankelijk van wat het kind vraagt of aankan."

Bied perspectief
Focus niet alleen op het probleem, daar kan een kind juist verdrietig van worden, maar bied ook perspectief. "Zeg bijvoorbeeld: grote leiders zoeken naar een oplossing zodat de oorlog stopt. Dat geeft hoop." Voer daarbij het gesprek liever niet vlak voor het naar bed gaan, maar daarvoor. "Doe na het gesprek iets actiefs zodat het kind uit de emotie kan stappen, zoals de tafel dekken, even buiten spelen, een kussengevecht houden. Iets beweeglijks helpt om emoties weer los te laten."

We hopen dat bovenstaande u helpt om thuis handen en voeten te geven aan de manier waarop u met uw kind in gesprek zou kunnen gaan.